دلم دوست داشتنی میخواهد انحصاری
از آنها که فقط سهمِ دلِ یک نفر باشی
از آن دوست داشتن هایِ من و تویی
از آن ها که وقتی صبح بلند میشوی عطرِ امنیت میدهد، نه بویِ از دست دادن
از آن ها که با راهِ دور، رنگِ دوری نمیگیرد
از آن قابلِ لمس ها که میشود با یک استکان چای نوشید
که میشود در آغوشش کشید و شب خوابید
که میشود هر روز لابه لایِ موها شانه اش کرد..
دلم یکی از آنها میخواهد ...
و خدا کند از این دوست داشتن ها نصیبِ دل همه بشود.....

یک سری از آدم ها را حاضری
همه جوره كنار خودت داشته باشی ...
به عنوان هر چيزی كه ميشود
و امكان دارد ...
عشق ، دوست ، رفيق ...
مهم ، بودنشان است
اينكه مطمئن باشيم كه هستند ،
چه دور چه نزدیک ...
حتی اگر غريبه ترين آشنا شوند !
حتی اگر ديدنشان سالی یک بار ، آن هم در كافه با دوستانِ مشترک باشد ...
باز هم به همين قانع هستيم ...
بعضی از آدم ها اينقدر خوب هستند و حس خوب دارند ، كه بودنشان دلگرممان ميكند ...
جوری كه حاضريم به خاطرِ بودنشان ،
از خودمان و غرورمان بگذريم
و خودمان را
پشت خنده های مصنوعی قايم كنيم ...
تا نفهمند نبودنشان چه به روزمان آورده ...
ما برای داشتن و بودنِ یک سری از آدم ها در زندگیِ مان ، از خودمان و احساسِ مان گذشته ايم ...