لحظه ها را درياب...
چشم فردا كور است...
نه چراغيست در آن پايان...
هر چه از دور نمايانست ...
شايد آن نقطه نوراني...
چشم گرگان بيابانست...( ( فروغ فرخزاد

بر تو چون ساحل آغوش گشودم...
در دلم بود که دلدار تو باشم...
وای بر من که ندانستم از اول...
روزی آید که دل آزار تو باشم... ( فروغ فرخزاد)

شمع ‚ ای شمع چه میخندی ؟
به شب تیره خاموشم...
بخدا مُردم از این حسرت...
که چرا نیست در آغوشم... (فروغ فرخزاد)

رفتم ،مرا ببخش ومگو او وفا نداشت...
راهي بجز گريز برايم نمانده بود...
اين عشق آتشين پر از درد بي اميد...
در وادي گناه وجنونم كشانده بود... ( فروغ فرخزاد)

دیگر نکنم ز روی نادانی...
قربانی عشق او غرورم را...
شاید که چو بگذرم از او یابم...
آن گمشده شادی و سرورم را... (فروغ فرخزاد)

...