هیچ دانی که ز هجران تو حالم چون شد؟ //جگرم، خون و دلم، خون و سرشکم، خون شد// لب شیرین تو ای می‏زده، فرهادم کرد// جانم از هر دو جهان، رسته شد و مجنون شد //تار و پودم به هوا رفت و توانم بگسست// تا به تار سر زلف تو، دلم مفتون شد

گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود// از هرچه زندگیست دلت سیر می شود// گویی به خواب بود جوانیمان گذشت //گاهی چه زود فرصتمان دیر می شود //کاری ندارم آنکه کجایی چه می کنی// بی عشق سر مکن که دلت پیر می شود

ای دل حریف این همه ماتم نمی شوی---بیچاره تر منم که تو آدم نمیشوی----بار فراق دوست اگر بر سرت نهند---چون چوب خشک میشکنی خم نمی شوی---چون شمع سرگداخته ای در تعجبم--با ازدیاد شعله چرا کم نمیشوی---هر شب دعا کنم که شوی سر به راه تر---آخر چرا اسیر دعایم نمی شوی؟--

شب باش : در پوشیدن خطای دیگران ///زمیــن باش : در فروتنی/// خورشیدباش : در مــهر و دوسـتی/// ڪوه باش : در هنگــام خشم و غضب ///رودباش : در سخاوت و یاری به دیگران ///دریــاباش : در کنار آمدن با دیگران ///خودت باش : همانگونه که می نمایی

گاهي گمان نمي كني ولي مي شود، گاهي نمي شود، نمي شود كه نمي شود؛ گاهي هزار دوره دعا بي اجابت است، گاهي نگفته قرعه به نام تو مي شود؛ گاهي گداي گداي گدايي و بخت نيست، گاهي تمام شهر گداي تو مي شود...